"ผมคิดว่าถ้าเขาไม่คืนตัวเราเพราะต้องการให้ผมคืนตัวก่อน ผมก็ตัดสินใจลงชนพื้นให้มันดับไปด้วยกัน...แต่เขากลัวตายกว่าผม เขาคืนตัวทันที   เมื่อระดับมันต่ำอย่างน่ากลัว  ความเร็วของเครื่องบินแทบจะทำให้แฟลปที่ปีกหักสะบั้น ทั้งเขาและผมเฉียดยอดไม้ไปทีเดียว  เลือดในกายมันไหลกลับอย่างแรง ทำให้ผมรู้สึกงง ชั่วแวปเดียวในขณะที่ผมงง   ผมมองเห็นคอร์แซร์เครื่องนั้นอยู่ข้างหน้าจนแทนจะเอาใบพัดไปตัดหางของเขาได้  ผมพ่นกระสุนออกไปชุดหนึ่ง  แล้วผมก็เอียงแฉลบหนี  ถ้าไม่หนีก็คงชนกันพินาศ เพราะผมเห็นเศษอะไรต่ออะไรปลิวว่อนจากคอร์แซร์  พร้อมกับไปแลบวูบออกมา"

                "คอร์แซร์เครื่องนั้นดำดิ่งลงไปอย่างรวดเร็วกระแทกพื้นที่เต็มไปด้วยป่าไม้เขียว  ไฟลุกโชติช่วง และคงไหม้ป่าเป็นบริเวณกว้างที่เดียว"

                "ผมรีบไต่ขึ้นไปใหม่ ขณะนั้น คอร์แซร์แตกฝูงกระจัดกระจาย   เพราะซีโร่เข้ากวนอย่างรุนแรง ผมมองเห็นคอร์แซร์สองเครื่องพุ่งลงไปพร้อมกับควันดำโขมงและซีโร่เครื่องหนึ่งตะแคงตกลิ่งลงไปพร้อมกับไฟที่ลุกแดงฉาน รบกันก็เหมือนสาดน้ำรดกัน เรายิงเขาตก  เขาก็ย่อมมีสิทธิ์ยิงเราตกไปเช่นกัน"

                พญาอินทรี ไต่ขึ้นไปพอดีคอร์แซร์เครื่องหนึ่งโฉบวูบลงมา เหมือนจะหลบจากแนวกระสุนของคู่ต่อสู้ ถลำเลยตัดหน้าซูกีตะไปอย่างกระชั้นชิด พญาอินทรีพลิกลำตามติดไปทันที

                "ความคล่องตัวอของซีโร่เหนือกว่าคอร์แซร์ ผมจี้ติดท้ายของเขาไป ชนิดที่เขาคิดไม่ทันว่าผมจะลงไปเร็วเช่นนั้น เครื่องของเขาเข้ามาเต็มศูนย์เล็งของผม เพราะมันใกล้พอดูทีเดียว  ระยะแค่นี้ผมมั่นใจว่าไม่มีผิด   ผมกระหน่ำกระสุนชุดสั้นๆ ออกไป   มองเห็นประทุนครอบนักบินแตกกระจายแล้วหัวกระสุนอีกหลายนัดระเบิดเข้าที่เครื่องยนต์จนใบพัดหยุดหมุน  มันเซไปข้างๆ แล้วก็ร่วงลงไปเหมือนปราศจากการบังคับ  ผมตามลงไปดูจนเห็นจมลงไปในหมู่ไม้ผมจึงบินกลับ"

                การรบกลางเวลาครั้งนี้สร้างชื่อเสียงให้แก่อินทรีทระนงซูกีตะอย่างมากเพราะเขาใช้เวลาทำลายข้าศึกเพียงไม่ถึงสิบนาที  โดยกระหน่ำเครื่องบินข้าศึกตกถึงสามเครื่อง ซึ่งไม่มีนักบินญี่ปุ่นคนไหนทำได้อย่างเขาเลย เขาเป็นวีรบุรุษแห่งกองบินนาวีไปเสียแล้วในขณะนั้น

                การรบครั้งยิ่งใหญ่ของซูกีตะอีกหนหนึ่ง และการรบครั้งนี้เขาทำลายสถิติเดิมของเขาลงไปเอง   โดยกระหน่ำเครื่องบินของสหรัฐตกมหาสมุทรแปซิฟิคไปถึง  4  เครื่อง

                วันนั้น  เป็นวันที่ 19 มีนาคม พ.ศ.2488 (ค.ศ.1945) ซึ่งเขาโดนย้ายมาประจำอยู่ที่ฐานบิน มัตสุยาม่า มีหน้าที่ป้องกันเกาะญี่ปุ่น เขาได้รับการเลื่อนยศจากจ่าเอกมาเป็นนายเรือตรี   ซึ่งเป็นคนแรกในประวัติศาสตร์แห่งกองทัพเรือที่นายทหารยศชั้นประทวนได้เลื่อนขึ้นมาเป็นนายทหารสัญญาบัตรโดยไม่ผ่านโรงเรียนนายทหาร และวันนี้เขาซึ่งเป็นหัวหน้าฝูงบิน คาโนย่า ได้รับเครื่องบินขับไล่แบบชิเด้น ( สายฟ้าสีม่วง) ซึ่งมีความคล่องตัวกว่าซีโร่  และสำคัญที่อาวุธประจำเครื่องบินแบบนี้มีปืนใหญ่อากาศ 20 ม.ม. ถึงสี่กระบอก

                ฝูงบิน คาโนย่า ซึ่งซูกีตะ เป็นหัวหน้าฝูงนั้น นักบินล้วนแต่มือฉกาจทั้งสิ้นอย่าง มิซิซาวะ  ,ซาบุโร่ ซาไก และมัตสุมาระ เป็นต้น           

และวันนี้เองที่เขาทำลายสถิติตัวเอง   เหมือนฉลองยศของเขาและฉลองเครื่องบินใหม่ที่เขาได้รับ

                เขานำฝูงบินขับไล่ชิเด้นแบบใหม่  พร้อมกับเพื่อนนักบิน  40  คน  โผขึ้นจากสนามบินออกสกัดกั้นเครื่องบินของสหรัฐที่ขึ้นจากเรือบรรทุกเครื่องบิน มุ่งเข้ามาสู่สนามบินมัตสุยาม่า

                ซูกีตะ เข้าปะทะก่อนที่ฝูงบินสหรัฐจะเข้าแผ่นดินญี่ปุ่น  มันเป็นการรบห่างจากฝั่งไม่ไกลนัก และไม่ไกลจากสนามบินของเขา    ซึ่งบรรดาทหารบนสนามบินยังมองเห็นการต่อสู้กันครั้งนี้ถนัด

                ฝูงบินของสหรัฐประกอบด้วยเครื่องบินเฮลล์แคท  "ไอ้แมวนรก"  กว่า 50 เครื่อง   บินมุ่งมาอย่างรวดเร็ว แต่ซูกีตะที่บินอยู่สูงกว่า  รอรับอยู่แล้ว

                พอไอ้แมวนรกโผล่มาเท่านั้น ซูกีตะก็พาฝูงนักบินกล้าตายของเขา เจาะเมฆลิ่วตามกันลงมาเป็นทิวแถว  มันเป็นภาพที่สวยงาม  ท้องฟ้าสีเขียวครามเข้ม  ท้องทะเลสีมรกตเขียว  มีเครื่องบินกว่าร้อยเครื่องกำลังทำการสู้รบกันอย่างชุลมุน เฮล์ลแคทไม่ทันคิดว่าจะโดนสกัดกั้นอย่างทันท่วงที จึงต้องปลดระเบิดลงทะเลเพื่อให้เครื่องบินเบาตัวลง   สำหรับการต่อสู้กับฝูงบินอาทิตย์อุทัย

เครื่องของซูกีตะรบเหมือนพญาอินทรี เขาพุ่งเข้าหาเฮลล์แคทเครื่องหนึ่ง  ที่บินสวนมา  ปืนใหญ่อากาศ 20 ม.ม. สี่กระบอกคำรามเสียงแข่งกับเสียงเครื่องยนต์ดัง   เฮลล์แคทเครื่องนั้นระเบิดเปรี้ยงกลางอากาศ

                "ผมรีบหลบเหยือกระสุนเครื่องแรกที่พุ่งเข้าหาผมอย่างหวุดหวิด แล้วกวดตามอีกเครื่องหนึ่งไป  ผมยิงด้วยปืนใหญ่ไปอีกชุด  มันโดนเข้าอย่างเต็มที่พุ่งลงไปสู้พื้นมหาสมุทรเบื้องล่าง มองเห็นน้ำกระจายแล้วมันจมหายไป เฮลล์แคทอีกเครื่องหนึ่งปรี่เข้ามาหาผมแล้วสาดกระสุนมาเป็นสายมันผิดไปชนิดเฉือนขนกันทีเดียว ผมหลบลงไปแล้วพลิกลำตระหลบขึ้นมาใหม่ทางเบื้องหลัง เขาพยายามตะแคงหนีแต่ไม่พ้น เขาเป็นเหยื่อรายที่สาม  ที่โดนปืนใหญ่อากาศของผมหวดลงทะเลไป

                บรรดาทหารอากาศของพระมหาจักรพรรดิบนสนามบินต่างกระโดดโลดเต้น เมื่อเห็นเครื่องบินอเมริกันโดนยิงตกลงมหาสมุทรน้ำแตกพุ่งเป็นลำ  แทบไม่ขาดระยะ  ในที่สุด เฮลล์แคทก็หลบหนีเอาตัวรอดเพราะเหลือเพียงไม่กี่เครื่อง  ในการรบเกือบชั่วโมง